Cieszę się cudownym spacerem po lesie, w naturze, która zawsze inspiruje moją duszę i zbliża mnie do Boga, do Jego chwały, oddając Mu chwałę w nadziei na otrzymywanie Jego miłości każdego dnia, miłości, której tak bardzo potrzebuję i pragnę.

Nasz Pan zawsze mówi, że jest tak wiele dusz cierpiących i potrzebujących Jego miłosierdzia. A to miejsce jest miejscem modlitwy, jedności w pokoju z Bogiem. Nie wszystko jest zielone, ale wszystko w stworzeniu jest wypełnione nadzieją.

A teraz Jezus mówi, "Moje drogie dziecko, zawsze pragnę, abyś przychodziła do Mnie, kochała Mnie i pozwalała Mi odnawiać twoją duszę każdego dnia".

"Tak, mój drogi Panie, uczyniłeś to i dziękuję Ci za Twoje miłosierdzie i współczucie i modlę się o przebaczenie moich grzechów, Panie, abyś oczyścił i odnowił moje serce i grzechy całego świata, o miłosierdzie dla moich braci i sióstr, aby światło, które dajesz nam przez swojego Ducha, było dla nas zawsze światłem nadziei.

Weź mnie jako swoje pragnienie, pochłoń mnie, pokaż mi swoją drogę.

Mój drogi Panie, jak przeżywamy te przesłania? Podobnie jak w tym lesie, są chwile, kiedy widzimy horyzont przez drzewa, a innym razem widzimy tylko grubość samego lasu: to uzupełnia nasze spacery w życiu. Jak możemy widzieć wyraźniej? Jak możemy iść do Ciebie?

Odpowiada, "Moje drogie dziecko, przychodzisz do Mnie taki, jaki jesteś, nagi i potrzebujący mojego miłosierdzia. Wszystko, co dusza musi zrobić, to zwrócić swoje serce, aby zaufać Mi, ponieważ zawsze czekam, aby je przyjąć, przytulić, objąć i być ich przyjacielem, aby wziąć ich serca na moje serce".